🎱 Legenda O Lechu Czechu I Rusie Streszczenie

Legenda o Lechu, Czechu i Rusie niesie w sobie bardzo istotną treść, ponieważ opowiada o tym, jak powstało nasze państwo. Poznaj ją i przedstaw najmłodszym, by mogli poszerzać swą wiedzę na temat historii Polski. Zobacz wideo Czym jest szczęście? Przedszkolaki odpowiadają Legenda o powstaniu państwa polskiego opowiadająca o Lechu, Czechu i Rusie jest jedną z najbardziej znanych tego typu historii. Cała opowieść zaczyna się w momencie, gdy plemiona Słowian żyły jeszcze na terenie odległych krain. Legenda o powstaniu państwa polskiego: historia Lecha, Czecha i RusaPrzewodzili im trzej bracia: Lech, Czech i Rus. Ludziom dobrze się wiodło, ale jako że wciąż ich przybywało, z czasem zaczęło im brakować nie tylko ziem, ale i zasobów naturalnych, potrzebnych do dalszego życia w dostatku. Bracia dość długo zastanawiali się, co począć i po dłuższej dyskusji doszli do wniosku, że muszą znaleźć dla siebie i swoich rodów nowe nie bardzo spodobał się pomysł przenosin, jednak postanowili zaufać swoim przywódcom, którzy jeszcze nigdy ich nie zawiedli. Tak też wyruszyli w podróż, przodem puszczając zbrojnych, mających sprawdzać, czy droga przed nimi jest w pełni bezpieczna. Nie była to łatwa podróż, a na wędrujących czyhało wiele pułapek, jednak Słowianie stale posuwali się tygodni później dotarli do miejsca, w którym były urodzajne ziemie i wiele rzek. Tam Rus, podczas odpoczynku zauważył, że chciałby się osiedlić w tym miejscu wraz ze swoimi ludźmi. Lech i Czech zrozumieli decyzję brata i choć żal im było się z nim rozstać, ruszyli dalej ze swoim ludem. Szli za słońcem, ponieważ Czechowi zawsze zależało na jego kolejnych tygodniach natrafili na ogromną górę i postanowili zatrzymać się u jej podnóża. Wtedy Czech zwrócił uwagę na to, że ze szczytu ma bliżej do swojego ukochanego słońca, a u stóp góry dobrze będzie się mieszkało jego ludziom. Lech zrozumiał go i choć niechętnie, wyruszył dalej wraz ze swoim ludem. Dopiero wiele dni później Lech i jego towarzysze rozbili obóz w malowniczej krainie. Lech, siedząc wśród swoich ludzi, doszedł do wniosku, że właściwie ziemie, na których się znaleźli, są żyzne, puszcze pełne zwierzyny, a rzeki przejrzyste. Uznał więc, że to świetne miejsce, by założyć osadę. Jego lud potrzebował jednak potwierdzenia, szukał więc znaku wskazującego, że dokonują trafnego wyboru. Wówczas na niebie ukazał się wielki, biały orzeł i usiadł w gnieździe, zlokalizowanym na szczycie dębu. Wtedy wszyscy mieli już pewność, że miejsce jest odpowiednie, a gród, który powstał, nazwano o początkach państwa polskiego - które jeszcze warto znać?Legendy o początkach państwa polskiego pozwalają dowiedzieć się więcej na temat tego, jak zaczęła się historia Polski. Oprócz tej o Lechu, Czechu i Rusie, warto też poznać dwie inne, mówiące o początkach naszego kraju:Legenda o Popielu - jest to opowieść o królu, który niegdyś władał grodem zwanym Kruszwicą. U jego boku stała podstępna i nieznająca litości żona, Niemka, często namawiająca go do złego. Jego stryjowie, rycerze wielkopolscy, martwili się o losy ziem i ludów pod opieką Popiela. Żona przekonała go, że są złymi doradcami i uznała, że trzeba się ich pozbyć, by nie wystąpili przeciw niemu. Dlatego też przygotowała truciznę, którą podała niczego niespodziewającym się rycerzom podczas przyjęcia. Stryjowie Popiela zmarli, jednak przed śmiercią zdołali jeszcze rzucić klątwę na cały jego ród. Niedługo po tym zdarzeniu, króla i jego małżonkę zaatakowały myszy. Ci, chcąc się gdzieś schronić, wybrali wysoką wieżę. Myszy jednak bez trudu dotarły na sam szczyt i pożarły o Piaście Kołodzieju - w czasie, gdy Kruszwicą rządził Popiel, nie tak daleko od tego miejsca, mieszkał Piast z żoną Rzepichą. Zajmowali się wspólnie hodowlą pszczół, uprawą ziemi, a dodatkowo Piast wyrabiał także wozy. Wkrótce miała odbyć się uroczystość postrzyżyn najstarszego z synów małżeństwa (polegał on na symbolicznym obcięciu chłopcu włosów, mającym oznaczać jego wejście w dorosłość, wiązał się on też z nadaniem mu imienia). Wtedy do domu Piasta zawitali wędrowcy, odprawieni z dworu Popiela, choć chcieli się tylko posilić i odpocząć. Popiel bez wahania przyjął ich do siebie i zaprosił na uroczystość. Kiedy sam obciął synowi kosmyk włosów, poprosił gości, by i oni tego dokonali, a także wybrali imię dla niego. Pierwszy z nich nadał chłopcu imię Ziemowit i pożyczył mu szczęścia oraz sławy. Pozostali też dołączyli do uroczystości, a później odjechali, choć nikt nie miał pojęcia, skąd przybyli ani kim byli. Wiele lat później Ziemowit zdobył ogromną sławę, a z czasem zastąpił Popiela na stanowisku władcy, dając początek dynastii o Polsce: dlaczego są tak ważne dla najmłodszych?Legendy o Polsce powinny być przekazywane zarówno dzieciom, jak i młodzieży. To istotne, ponieważ w ten sposób młodzi ludzie mogą poznawać historię naszego kraju, a także dowiedzieć się co nieco o jego genezie. Warto pamiętać, że w każdej takiej opowieści jest ziarenko prawdy, a wiedza na ten temat powinna obowiązywać każdego, kto urodził się i wychowywał w Polsce. Co więcej, legendy to świetna okazja nie tylko na poszerzenie horyzontów, ale i rozwój wyobraźni.

^{Wysłuchaj bardziej znanej wersji legendy o Piaście Kołodzieju autorstwa Mariana Orłonia. Wyjaśnij, czym były postrzyżyny. Wykorzystaj w tym celu dostępne Ci źródła. Zapisz efekt swych poszukiwań w zeszycie. Zapisz w zeszycie kolorowym długopisem definicję legendy. LEGENDA to opowieść ludowa przekazywana z pokolenia na pokolenie} Untitled a guest May 25th, 2019 124 Never Not a member of Pastebin yet? Sign Up, it unlocks many cool features! Legenda o Lechu, Czechu i Rusie - streszczenie Dawno temu, przed wieloma wiekami tereny dzisiejszej Polski pokrywały lasy. Ludzie żyli wówczas inaczej niż my dzisiaj. Często wędrowali i zmieniali miejsca zamieszkania. W tamtych czasach trzej bracia – Lech, Czech i Rus wyruszyli przed siebie w poszukiwaniu nowych miejsc na swoje osady. Szli na czele plemion słowiańskich, którymi dowodzili. Bracia różnili się od siebie. Lech miał jasne jak len włosy, był pogodny i mądry, Czech był bardzo bystry i ruchliwy, a Rus cichy i milczący. Szli tak wiele dni w poszukiwaniu dobrego miejsca na osiedlenie się. Pewnego dnia stanęli w miejscu, gdzie las nieco się przerzedził, a ich oczom ukazał się wspaniały widok. Przed nimi wznosiły się zielone pagórki, porośnięte dorodną trawą, w oddali widać było błękitne i pełne ryb jeziora. Bracia zachwycili się cudowną krainą, ale najbardziej cieszył się Lech, ponieważ na nim ta ziemia zrobiła największe wrażenie. Na jednym z pagórków rósł wielki, stary dąb. Na jednej z jego gałęzi Lech ujrzał orle gniazdo. W środku siedział wspaniały, biały orzeł. Na widok ludzi przestraszył się, rozłożył skrzydła i wzniósł się do góry. Widząc to, Rus chwycił za swój łuk i już chciał wymierzyć strzałą w ptaka, gdy Lech powstrzymał go w ostatniej chwili. Uznał bowiem, że orzeł to dobry znak. Kraina była nie tylko piękna, ale też obfita w zwierzynę i rośliny, skoro tak potężny ptak uwił sobie tu gniazdo. Mężczyzna postanowił więc, że razem ze swoim plemieniem osiedli się tutaj na stałe. Tymczasem dwaj pozostali bracia wyruszyli przed siebie, aby nadal szukać odpowiedniego miejsca. Jakiś czas wędrowali razem, ale potem zdecydowali, że każdy z nich pójdzie w inną stronę. Czech udał się na południe, gdzie w końcu znalazł dobre miejsce. Tam założył swój gród, który od jego imienia nazywał się Czechami. Natomiast Rus poszedł na wschód, gdzie osiedlił się wraz z rodziną. Kraina, w której zamieszkała została nazwana Rusią. Lech żył szczęśliwie w grodzie, który zbudował w przepięknej krainie. Panował tam spokój i dostatek. Pamiętając, że uznał za dobry znak orle gniazdo, nazwał swoje miasto Gnieznem. A na godło wybrał sobie właśnie orła. • Legenda o Zaklęciu Mariadny. Dawno, dawno temu nasze ziemie zamieszkiwała piękna dziewczyna o jasnych i długich włosach oraz alabastrowej cerze i błękitnych oczach. A miała na imię Marianda. Była ona bardzo skromna i uczciwa. Jednak ojciec nie potrafił dostrzec jak wielką dumą i skarbem była dla niego córka. Liczyło się jedynie zapewnienie ciągłości rodu królewskiego oraz dobre kontakty z sąsiadującymi państwami. W związku, z czym dążył do szybkiego wydania Mariandy za syna władcy Królestwa Wiślańsko – Pomorskiego. Dziewczyna wiedziała, że przeznaczone jest jej małżeństwo z mężczyzną, którego nawet nie znała. Sprzeciwiała się, choć wcale nie wynikało to z nieposłuszeństwa czy braku szacunku. Jej bunt przeciw decyzji ojca miał swe przyczyny w sekrecie z dzieciństwa, który znała tylko i wyłącznie ona. Otóż, gdy była małą dziewczynką, czarownica rzuciła na nią czar, według którego Marianda do końca życia będzie żyła w smutku, a każdy mężczyzna, z którym się zwiąże, zginie zjedzony przez wielogłową jaszczurkę Trete żyjącą w wodach Bałtyku. Aby uwolnić się od tych zaklęć, dziewczyna musiała założyć miasto, wybudować w nim zamek, który przetrwałby wszystko i znaleźć rycerza, który pokonałby jaszczurkę. Ponadto zamek, który wybuduje powinien mieć wspaniałe zaklęcie. Tylko w ten sposób mogła oczyścić się z uroków rzuconych przez czarownice. Były to trzy warunki, jakie musiała spełnić, aby być szczęśliwą. Dlatego jej bunt przeciwko decyzji ojca był tak silny. Wiedziała, bowiem, że chłopak, który ma zostać jej mężem, zaraz po ślubie zginie w paszczy wielogłowej jaszczurki. Pogłębiona w smutku i bezsilności zdecydowała się na ucieczkę z pałacu. Bardzo długo wędrowała, aż wreszcie, wyczerpana i głodna, spotkała niezwykle postawnego i silnego rycerza, który zaopiekował się nią i wysłuchawszy jej smutnej opowieści, zgodził się na pomoc. Wespazy – bo tak miał na imię – zdobył się na odwagę, aby stawić czoła wielogłowej jaszczurce. Po wielu krwawych i zaciętych walkach zwyciężył i w ten sposób wypełnił jedna z trzech warunków. Pozostały jeszcze dwa: założenie miasta i budowa zamku, który przetrwałby długie lata. Do tego wszystkiego dowiedziała się o śmierci ojca, co bardzo ja przygnębiło. Dziewczyna była bezradna, jednak na pomoc przyszła jej Klara – dobra wróżka, która swą mocą wiele zdziałała. Po pierwsze zaproponowała jej, aby przejęła władze po swoim ojcu, w Królestwie Odrzan Pomorskich i tam założyła miasto, które stało się nową stolicą. Tam również powstać miał zamek, który przez wieki i tysiąclecia byłby siedzibą władców. Tak też się stało. Marianda została królową i postanowiła założyć miasto, któremu nadała nazwę Szczecin. Wybudowała również zamek, będący od tej pory siedzibą królewską. Pozostał jeszcze wymyślenie zaklęcia dla zamku. Marianda długo myślała, aż w końcu wyrzekła: ,,Wiejcie wichry, huragany, silne jak miasto moje, a ten zamek zaczarowany, przetrwa burze, wiatry, znoje.” Ponadto wróżka Klara rzuciła pomyślny czar na miasto i zamek, który przetrwał wiele i do dziś jest ważnym miejscem Szczecina. Tak właśnie kończy się legenda o Zamku Książąt Pomorskich. Ten piękny budynek przetrwa wszystko i do końca świata będzie zdobił nasze miasto, bo jego fundamenty to przecież czary i niesamowite zaklęcia. RAW Paste Data Copied Temat: W poszukiwaniu nowej ojczyzny - legenda o Lechu, Czechu i Rusie. Lekcja 102. Legenda to opowieść ludowa przekazywana _____. Zawiera elementy _____ i _____. Przed wiekami, gdy ziemie między dwiema pięknymi rzekami Wisłą i Odrą pokrywały nieprzebyte bory, w których łatwiej było spotkać tura czy niedźwiedzia niż myśliwego, w poszukiwaniu nowego miejsca osiedlenia przywędrowały tu plemiona słowiańskie. Na ich czele jechali trzej rodzeni bracia: pogodny, płowowłosy Lech, bystry i ruchliwy Czech oraz milczący Rus. Po długiej wędrówce puszcza przerzedziła się i oczom wędrowców ukazała się piękna kraina poprzecinana pagórkami i jeziorami, w których odbijał się błękit nieba. Niezwykły widok zachwycił braci, szczególnie zaś ujął serce Lecha. Na jednym z pagórków bracia dostrzegli ogromny, rozłożysty dąb, a na nim swoje gniazdo zbudował biały orzeł. Ten piękny ptak, na widok zbliżających się ludzi, rozpostarł skrzydła i wzbił się w powietrze. Rus pochwycił za łuk, jednak Lech powstrzymał go, gdyż uznał to za znak, by tu osiąść na stałe i założyć swój gród. Biały orzeł, którego widział na tle zachodzącego purpurą słońca, obrał sobie Lech za godło państwa, zaś gród, który zbudował w tym miejscu, nazwał Gniezdnem. I tak na wiele wieków biały orzeł na czerwonym polu łopoczący na chorągwiach prowadził polskich rycerzy, a później żołnierzy do walki o chwałę lub wolność naszej ojczyzny. Pozostał także gród gnieźnieński, w którym jako w pierwszej stolicy Polski zamieszkiwali nasi pierwsi książęta i królowie. Tu rozstali się bracia. Czech wyruszył na południe, zaś Rus na wschód i tam założyli swoje państwa, które od ich imion nazwano Czechami i Rusią. Zaś Polaków nasi sąsiedzi przez długie lata nazywali Lechitami, widząc w nas zapewne potomków legendarnego Lecha.

Przed wiekami, gdy ziemie między dwiema pięknymi rzekami Wisłą i Odrą pokrywały nieprzebyte bory, w których łatwiej było spotkać tura czy niedźwiedzia niż my

Dawno temu był sobie Lech, Czech i Rus Dawno, dawno temu, kiedy większość ziemi porastała prastara puszcza, żyło sobie trzech braci: Lech, Czech i Rus. Dorastali w zgodzie i przyjaźni, ale pewnego dnia zrozumieli, że na ojcowiźnie nie starczy dla wszystkich miejsca. Pożegnali się i każdy z nich wyruszył w swoją stronę, aby założyć swoje własne osady. Rozstając się obiecali sobie, że kiedy czas przyprószy siwizną ich skronie ponownie się spotkają. Lech wyruszył na północ, Rus na wschód, a Czech na południe. Wędrowali wiele dni, zanim znaleźli dogodne miejsca do założenia swoich osad. Wykarczowali lasy, zbudowali zagrody, założyli rodziny. Czas szybko płynął i pewnego dnia Lech spostrzegł, że na jego głowie pojawia się coraz więcej siwych włosów. Przypomniał sobie wtedy obietnicę, którą złożyli sobie z braćmi. – Tak, to już czas wyruszyć na spotkanie. Niech nas bogi prowadzą! Na trzy strony świata Przygotował swoją drużynę do dalekiej drogi i wyruszył w nieznane, ufając, że uda mu się spotkać z braćmi. Drugiego dnia, kiedy słońce chyliło się ku zachodowi, zobaczył na horyzoncie zastęp jeźdźców wyraźnie zmierzających w jego kierunku. Lech zaprawiony w bojach, wydał rozkazy i napiętymi łukami czekał na przybyszów. Nagle, z drugiej strony zobaczył kolejny oddział zmierzający w jego kierunku. – Czyje to oddziały zapuściły się na moją ziemię? Czy przyjdzie mi walkę stoczyć na śmierć i życie, zanim spotkam się z moimi braćmi? Przemknęła myśl jak błyskawica, ale już po chwili otrząsnął się z ponurych myśli i wspólnie ze swoją drużyną stanął w gotowości bojowej. Tym czasem oba oddziały zbliżyły się już na odległość strzału. Na czele każdego z nich jechał widać doświadczony wojownik. W tych postaciach dostrzegł Lech coś jakby znajomego, jakieś wspomnienie z dzieciństwa, które jednak uleciało, gdy zobaczył wycelowane w siebie napięte łuki, gotowe do strzału. Spotkanie po latach Wtem, gdy napięcie sięgnęło zenitu, ściągnięta twarz Lecha rozpogodziła się, a on sam gorączkowo zeskoczył z konia i rzucił się biegiem w kierunku przybyszów. – Czech! Rus! Bracia moi najmilejsi! Poznaję was! Poznaję! Na te słowa wojowie opuścili łuki i ze wzruszeniem przypatrywali się serdecznemu powitaniu braci. W miejscu spotkania rozpalono ogniska i do późna w noc opowiadaniom nie było końca. O bitwach jakie stoczyli, o swoich poddanych, o żonach, dzieciach i wnukach i tęsknocie. O tym co było i o planach na przyszłość. Powstanie gród i nazwę go Poznań Aby uczcić to niezwykłe spotkanie Lech postanowił, że w miejscu gdzie do niego doszło założy osadę i nazwie ją Poznań – od okrzyku jaki wznieśli bracia, gdy siebie zobaczyli. A miejsce do tego nadawało się wybornie! Rzeki opływające wyspę zapewniały bezpieczeństwo, niedaleko wiódł trakt, którym wędrowali podróżujący, a lasy w okolicy pełne były zwierzyny. I tak powstał Poznań, w którym później Mieszko przyjął chrzest, i który z biegiem lat rozwinął się w wielkie miasto, ale to już zupełnie inna historia. Jeśli chcesz ją poznać zapraszam na spacer po Ostrowie Tumskim – miejscu gdzie rozpoczęła się ta historia. Jeśli ciekawią Cię atrakcje Poznania, miejsca, które warto zobaczyć, zapraszam do lektury oddzielnego artykułu. Drogi Czytelniku, Jeśli podoba Ci się to, jak piszę, jeśli zainspirowałam Cię do wyruszenia na wielkopolskie ścieżki, jeśli chciałbyś aby powstało więcej podobnych artykułów, możesz postawić mi kawkę 🙂 Każdy, najmniejszy nawet gest sympatii, komentarz, polubienie na fb czy Instagramie są dla mnie sygnałem, że to co robię ma sens. Aleksandra Warczyńska Aleksandra to niespokojny duch, aktywny pilot i przewodnik. Mówią, że ma talent do wyszukiwania ciekawych historii, a jak już je znajdzie, to opowiada o nich zaczynając od "A to ciekawe!" A jak nie ma komu opowiadać, to siada i pisze kolejnego questa.

Legenda o Lechu, Czechu i Rusie, Materiały edukacyjne Author: Magdalena Zduńczyk Created Date: 6/29/2021 1:00:30 AM

Najlepsza odpowiedź kakusia44 odpowiedział(a) o 18:23: Przeszło tysiąc lat temu po gęstych borach środkowoeuropejskich błądzili ze swoimi plemionami trzej bracia: Lech, Czech i Rus. Kiedy pewnego dnia zagłębili się w dziką puszczę w celu zdobycia pożywienia, stała się rzecz, która pozwoliła powstać Polsce: Lech, Czech i Rus, zmęczeni i głodni przystanęli na leśnej polanie. Nagle Lech zauważył na rozłożystym dębie orle gniazdo. Gdy bracia podeszli do niego, Lechowi na ramieniu usiadło orle pisklę. Lech zauroczony tym, oraz pięknym, czerwonym zachodem słońca, który właśnie miał miejsce, postanowił założyć w tym miejscu państwo, którego herbem stałby się Biały Orzeł na tle czerwonego zachodu słońca. Drugi z braci - Czech podążył na południe i założył Czechy, a Rus na wschód i założył Rosjędasz naj? Odpowiedzi Olaa1840 odpowiedział(a) o 18:26 w orle założył swoją siedzibę (gniazdo) nazwali ją gniezno Uważasz, że ktoś się myli? lub ^{Zadanie: legenda o lechu , czechu i rusie streszczenia błagam o Rozwiązanie:dawno temu trzech braci lech, czech i rus wyruszyło na poszukiwanie nowych ziem dla siebie i swojego ludu wiele dni przedzierali się przez puszczę w końcu dotarli nad jezioro tam, na tle czerwonego, zachodzącego słońca, ujrzeli szybującego białego orła po chwili w gałęziach dębu zobaczyli też orle} Autor: Wanda Chotomska Zbiór legend polskich napisany przez Wandę Chotomską to wspaniała i piękna lektura. Opowiadania napisane są w sposób prosty i zrozumiały, a zarazem barwny i ciekawy. Legendy przekazywane są z pokolenia na pokolenie, często opowiadają o powstaniu jakiegoś miasta lub państwa oraz o ważnych wydarzeniach historycznych, które miały miejsce bardzo dawno temu. Tomik Wandy Chotomskiej zawiera między innymi legendy o Lechu, Czechu i Rusie, o Popielu i Mysiej Wieży, czy też o Warsie i Sawie. Legenda ?O Lechu, Czechu i Rusie" opowiada o trzech dzielnych braciach, którzy za rada kapłana wyruszają na poszukiwania tajemniczego bóstwa ? Światowida. Wyprawa zakończona sukcesem zaowocowała założeniem przez Lecha państwa Polan i pierwszej stolicy Polski ? Gniezna. Legenda ?O Popielu i Mysiej Wieży" opowiada z kolei o złym władcy Popielu i jego okrutnej żonie, która, w obawie o swój majątek, chciała pozbyć się wszystkich swoich krewnych, więc zamieniła ich w myszy. Szczęście jej nie trwało jednak długo, gdyż myszy w niedługim czasie zagryzły ją i jej męża Popiela. Kolejna z legend, to legenda ?O Smoku ze Smoczej Jamy". Ta bardzo popularna legenda opowiada dzieje słynnego Szewczyka Dratewki. Miasto założone przez króla Kraka znalazło się w wielkim niebezpieczeństwie, gdyż zły smok zadomowił się w jego podziemiach. Wielu rycerzy próbowało pokonać smoka, ale żadnemu z nich nie udało się zgładzić potwora. Dopiero Szewczyk Dratewka wpadł na pomysł jak pokonać smoka. Podłożył smokowi baranią skórę wypchaną siarką. Gdy smok zjadł przynętę tak bardzo chciało mu się pić, że wypił tyle wody, aż w końcu pękł. Król Krak dotrzymał obietnicy i oddał wybawicielowi grodu rękę swojej pięknej córki. Legenda ?O Warsie i Sawie" to opowieść o powstaniu obecnej stolicy Polski ? miasta Warszawa. Według legendy Książe Siemomysław w podzięce za gościnę podarował rybakowi Warsowi i jego żonie Sawie tereny nad Wisłą. Wars i Sawa założyli w tym miejscu gród Warszawa. ffCG5DD.

7gff81s1nx.pages.dev/273

7gff81s1nx.pages.dev/203

7gff81s1nx.pages.dev/320

7gff81s1nx.pages.dev/133

7gff81s1nx.pages.dev/113

7gff81s1nx.pages.dev/64

7gff81s1nx.pages.dev/93

7gff81s1nx.pages.dev/6

7gff81s1nx.pages.dev/154

legenda o lechu czechu i rusie streszczenie